Launceston

Zondag 9 februari.

Inmiddels hebben we Bruny Island verlaten en hebben onze reis voortgezet naar onze vriendinnen, Jill en Helen, die op het vaste land, in Launceston, Tasmanië wonen. Bruny Island was een welkome verrassing geweest, waar we graag weer terug willen komen. De mooie zandstranden, de steile rotspartijen en de mooie bossen, maken van dit eiland een waar paradijs. De camping “ captain Cook Adventure camping”, is voorzien van alle basis benodigdheden en de zee, vooral als je ging slapen, zorgde ervoor dat je bijna elke avond in slaap werd gewiegd, door het onophoudelijke en monotone geluid van de golven, die op het strand sloegen. Heerlijk, als je met een glaasje wijn, met het geluid van de golven, de dag nog eens laat passeren. Tot nu toe hebben we het gigantisch getroffen qua weersomstandigheden. Alleen de eerste nacht was het s’nachts erg koud. Zelfs de nieuw aangeschafte donsdeken, bracht niet de nodige warmte. De koude lucht die in het luchtbed was geblazen werd maar niet warm en zeker niet door onze toch al koude lichamen. Sokken aan, kleren aan niets hielp, ja tegen de ochtend, toen we door de vermoeidheid werden overmand en het warmer werd, vielen we alsnog de in slaap. Een deken geleend bij de camping eigenaar bracht uiteindelijk uitkomst. Die tussen het luchtbed en het laken gelegd en de rest van de dagen super heerlijk geslapen. In de “camp-kitchen”, genoten van andere, vooral jonge reizigers. Van allerlei pluimage, liep vooral rond etenstijd elkaar in de weg, maar zonder gemopper of enige vorm van ergernis.

We kwamen in gesprek met wat oudere Engels stel, die inmiddels gepensioneerd waren en al veel van de wereld hadden gezien, wat ik, gezien hun leeftijd helemaal niet had verwacht. Combodja, Vietnam, India, Nieuw Zeeland, het ging nog ff zo door, maar zonder op te scheppen of te pochen. In de keuken, wat eigenlijk een hele grote stal was met golfplaten wanden en deuren, stond een grote gietijzeren kachel, die ik de eerste dag al had zien staan. Ik dacht da’s gezellig voor s’avonds, maar geen van de mensen kwam op het idee deze aan te maken, of ze wisten niet hoe. Tja, dan doen we het zelf wel. Aan de camping eigenaar gevraagd of het mocht, dit ivm met de bosbranden, geen bezwaar, buiten wat droog hout bij elkaar gezocht, wat niet zo moeilijk was…. Na het eten de kachel, met wat moeite, aan de praat gekregen. Deze was idd al een hele tijd niet gebruikt. Wat oude stoffige luie stoelen er omheen geschoven, wijntje erbij…..en al gauw schoven andere mensen erbij, biertje, wijntje en toen kwamen de gesprekken. Op de achtergrond, in de keuken, liepen jonge mensen hun prakkie op te warmen en vonden het allemaal heel erg gezellig. Wij ook.

Afgelopen vrijdag dus vertrokken naar Launceston, google Maps had het adres zo gevonden, alleen zet Maps de hoogtes er niet bij. Het huis staat echt tegen een heuvel gebouwd en met een handgeschakelde Suzuki bus, die 100.000.000 km????? op de teller heeft, was het nog wel ff een dingetje om bij hun voordeur te parkeren. Maar wonder wel gelukt, neer zetten, handrem erop en nooit meer aankomen, we zien wel hoe we ooit hier weg komen. Na aller hartelijkst te zijn onthaald door Jill, die net thuis was, vielen onze monden open, van het wonderschone uitzicht van hun balkon en veranda. Een erg mooi huis om te zien, met veel “reis” details van Helen, van al haar reizen die ze voor MSF, (Artsen Zonder Grenzen), heeft gemaakt. Foto’s van Afrika, Oezbekistan, Nepal, Antarctica en in gebieden in zuid Europa. Naast dat werk heeft ze als hobby, fotografie en dat is te zien aan de zeer mooie foto’s die ze heeft gemaakt van de diverse landen. Helen had nog dienst tot 22:00 uur en hebben haar later op de avond nog heel ff gezien, ze had weer van alles mee gemaakt op de eerste hulp waar ze werkt. Moest ook even op adem komen, gelukkig had ze de volgende dag vrij en moest Jill overdag werken.

Helen heeft ons de volgende dag meegenomen op een “Vinyard”, (wijngaard) tour, wauw, wat is dat toch weer heerlijk. Alleen het er naar toe rijden is al, een feestje. Je komt door hele mooie streken en glooiende wegen met mooie uit en ver gezichten. De eerste wijngaard was echt super mooi en tevens erg lekker, toch maar even lunchen, voordat we echt aan de proeverij slaan. We werden naar een mooie houten tafel gebracht, waar we aangesproken werden door een mw, die vlgs ons, zelf te diep in het glaasje had gekeken en die moest ons voorlichting geven over met bubbels, zonder bubbels en waar het lekkere vocht allemaal vandaan kwam. Het was allemaal zeer vermakelijk en nadat we genoten hadden van een kaas en vlees plateau en natuurlijk een glaasje wijn, zijn we weer vertrokken. Nog langs andere wijngaarden gereden en na een toeristische route langs de rivier weer naar huis gereden, best vermoeiend, maar ontzettend genoten. We hadden ook nog wat bubbels meegenomen, zodat we, toen Jill thuis kwam van het werk, gezamenlijk een flesje hebben opengetrokken.