Weer op het vaste land.

02-02-`12. Afscheid van Tasmanië, hallo Australië/ Melbourne.  

Voordat we de campervan moeten inleveren, besluiten we nog naar een Tree top walk te rijden, in de buurt van Geeveston. Een uurtje rijden vanuit Hobart, het weer is in Hobart ....net aan, geen vlees, geen vis, niet echt koud, maar toch een lange broek aan. De tocht staat in het begin van de Huontrail, die we eigenlijk ook wilden lopen, maar dat is voor een volgende keer. Geeveston is een leuk klein dorpje,waar we ons te goed doen aan de over heerlijke pastei broodjes, die we pas ontdekt hebben. Met een goed gevulde maag, beginnen we de Tree top walk en zoals het woord het al zegt, het is een hele aparte ervaring, om 30 á 40 mtr. boven de grond, boven de kruinen van de bomen te lopen. Op het laatst sta je meer dan 40mtr, op het uit einde van de loop brug naar het begin van twee rivieren te kijken. Ik krijg toch wel een beetje een bijzondere kriebel onder in mijn buik, terwij Els nergens last van heeft. Het is wel heel erg bijzonder en erg mooi om van dit uitzicht zo te mogen genieten. We vervolgen onze weg en we zien opeens één van de twee "swinging bridges", die net zo lang als de breedte van de rivier is. Zo'n 30 á 40 mtr. spanwijdte. Je kan er niet met z'n tweeën, naast elkaar overheen lopen. Op de helft komen wat jongeren ook de brug op en gaan dus inderdaad staan swingen en springen, Els vond het erg leuk en werd ong. 1 mtr. heen en weer en op en neer geslingerd. Al met al was het een hele leuke dag en zijn daarna weer richting Hobart gereden, hebben de dag doorgenomen en gekeken wat we de volgende dag allemaal moesten doen.                                             

Nog één dag in Tasmanië, hebben net het "olievat op wielen", ingeleverd, nee, ik moet er te niet negatief over doen. De campervan heeft zich goed gehouden, naast dat we elke dag het olie pijl moesten controleren en er 2 ltr. olie was bij geleverd voor evt., het stuurwiel 2 cm naar links en naar rechts draaide en er niets gebeurde, deed hij het helemaal naar behoren, niks rokende uitlaat enz. Het heeft ons mooie delen van Tasmanië laten zien, zonder problemen. Voor een auto die bijna 500.000 km. erop heeft zitten, "not so bad". We hebben een leuk gesprek gehad met "mw. Krulspeld", alias "Wicked Debbie" en zijn toen naar het centrum van Hobart gelopen, lekker aan de koffie.  

Maar ff nog een ander verhaaltje, we waren op weg van Cradle Mountain naar Lake St.Clair, Els zat achter het stuur en we reden op een rustig tempo dorpjes in en uit. We hadden het over wat we wilden gaan zien en reden al pratend een dorpje in en ook weer meteen uit, zo klein was het eigenlijk. Voordat we het dorp uit waren, zagen we een agent al zwaaiend uit z'n wagen komen en verwees ons naar een parkeer plaats, waar we moesten stoppen. Voordat we wat tegen elkaar konden zeggen, riep de agent half lachend en met een opgeheven wijsvinger, "lady, you where speeding", m.a.w. Els reed te hard door het dorp, waar ze 50 km/h mocht rijden, reed ze 67 km.
Jawel, ik heb er niet op gelet, Els dus ook niet. Agent "Kelder", zo stelde hij zich voor, vroeg wat de reden was dat we zo, "hard", reden. Geen reden, alleen dat we niet op onze snelheid hebben gelet, hij vroeg waar we vandaan kwamen en om het rijbewijs, toen hij hoorde en zag dat we uit Nederland kwamen, zei hij meteen, nadat Els "heel onshuldig", de agent aankeek, "ah the Netherlands", your are getting a "caution", m.a.w. een waarschuwing......pfhuuuuu. Komen we goed weg. Maar dat betekent wel dat ze binnen 3 jaar geen bekeuring in Tasmanië moet krijgen, daar ze die wel moet betalen. Het was een hele aardige agent, die ook jaren geleden, vanuit Nederland, naar Tasmanië was geemigreerd. We nebben nog wat gepraat en vervolgden onze weg, blij dat we er zo goed af kwamen. Els met haar "charmes", ja ja.....  

Vanuit de stad, zijn we met de taxi naar het "airport hotel", gegaan en dan is het toch wel heel erg lekker om weer onder de douche te kruipen en daarna heerlijk in een echt bed te slapen.  We hebben heerlijk geslapen en zijn goed uitgerust naar het vliegveld van Hobart gereden. Allemaal geen probleem. We zijn door het shuttle busje van het hotel op tijd naar het vliegveld gebracht, nog geen 5 min. en niet lang daarna zijn we met "Virgin Air", richting Melbourne gevlogen. In Melbourne aangekomen, hebben we een taxi genomen naar het adres, waar we de "nieuwe/ andere", campervan, wederom van "Wicked", hebben opgehaald. Gelukkig hebben we een hele leuke gekregen, die nu beter lijkt dan die we in Tasmanië hebben gehad. Deze heeft zelfs airco, jawel, en het werkt ook nog. Moest wel weer even wennen aan de hand schakeling, maar dat was zo weer onder de knie.   Melbourne is toch wel effe een heel stukje groter dan Hobart, dus om zo maar ff de camping, iets buiten Melbourne, te vinden, was niet zo eenvoudig. Veel vragen, wat mis rijden en een uur later, kwamen een beetje moe, aan. Kregen wel een leuk plekje toegewezen, naast, je raad het al, Nederlanders. Een jongstel die al een tijdje aan het rond trekken, maar hier gestrand waren, daar ze auto pech hadden en al 4 dagen aan deze camping "gekluisterd", zaten. Ze hadden eerst 4 maanden in Sydney gewerkt en waren toen van plan, door Australië te reizen. Hadden een auto gekocht van een bevriende man en hem geloofd, helaas, hele grote aanslag op hun financiën, en een ervaring rijker. Maar ze hadden nog 5 maanden vakantie tegoed, dus ze hebben nog een heerlijke tijd voor de boeg. Ze waarschuwden ons al, dat het 's avonds behoorlijk kon afkoelen, maar bij het ophalen van de campervan, hadden we geen extra dekens meegenomen en wat er lag, daar laat ik m'n honden nog niet eens op slapen. De lakens en de slopens, heeft Els eerst gewassen, voordat die het bed moesten vormen. Dus geen extra deken, alleen onder een laken slapen. Hmmmmm, hebben we geweten, dan kun je nog zo dicht bij elkaar kruipen, midden in de nacht, lagen we als ijspegels te trillen en zochten we naar kleren. We hadden alle kleren die we dachten niet meer nodig te hebben, via de post alvast naar Nederland gestuurd, om zo minder bij ons te hebben. Ach ja, zo zie je maar.

De volgende dag, vroeg opgestaan, om eerst een hele warme douche te nemen. Tjeemig, was is die dan heerlijk, lekker ontbijten en ons klaar gemaakt om Melbourne te ontdekken. Een hele andere stad dan Hobart, Sydney of Perth. We hebben vanaf de camping de tram genomen, die er ong. een drie kwartier over doet, om in het centrum te komen. Aangezien de camping een beetje in het buitenste deel van Melbourne ligt, zie je onderweg hoe de huizen langzaam veranderen van oud vervallen en afgebladderde "woningen", tot gigantische hoge wolken krabbers en een drukke stad. Net daar tussen in, liggen de erg leuke artistieke buurtjes en eet gelegenheden, waar Co ons al op had gewezen. Vooral naar "Little Creatures", die ook in Freamentle- Perth staat, moesten we gaan. Gaan we ook doen, maar eerst naar het centrum, uitgestapt bij de "Victoria food market" een deels overdekte markt, van vlees, vis, goederen, specerijen enz enz. Heel anders dan de markt wat wij gewend zijn in Nederland, geen kraampjes, maar winkeltjes en vitrines waar alles is uitgestald. Heel erg leuk om te zien. We zijn verder naar het centrum gelopen, maar Els en ik vonden het centrum, niet zo interessant, deze centra, zie je overal, allemaal dezelfde winkels, dus daar waren we snel op uitgekeken. Op advies van een mevrouw, waarmee we ingesprek raakten, toen we een drankje aan het drinken waren, zijn we naar "Southbank", gegaan met de tram, want je zou daar heel gezellig kunnen eten en naar mensen kunnen kijken. Ook werd je getrakteerd op een erg mooie sky-line van Melbourne, dus, gaan we er naar toe. We hebben er heerlijk gegeten en genoten van de mensen die over de boulevard aan het flaneren waren. We vinden beiden dat er veel dikke mensen rond lopen en ook mensen die het niet uitmaakt wat ze aantrekken. Maar ik geloof dat iedereen zich wel vergaapt aan het publiek wat voorbij loopt. Daarvoor ga je ook op een terrasje zitten, toch? We vonden het welletjes en besluiten om met de tram weer naar de camping te gaan, daarvoor moesten we nog minimaal een uur met de tram. Het is al donker als we in onze campervan stappen, het voelt warm aan en we besluiten om het muskieten net op te hangen en de achterklep open te houden, heel wat anders dan wat we de eerste nacht hebben mee gemaakt.

  We hebben heerlijk geslapen, met de achterklep open en genoten van een nacht, vol met sterren. Na het ontbijt gaan we nogmaals naar een ander deel van Melbourne en wel naar St. Kilda, waar alleen op zondag, een hele leuke markt schijnt te zijn waar van alles wordt  verkocht. Heel veel kunst enz. Komen we daar aan, begint het eigenlijk met vlagen, enorm te waaien.. We lopen naar de boulevard, en kijken waar de markt is, wat ons wel opvalt is dat het wel heel erg druk is, heel veel mensen, maar geen kraampjes. Bij na vraag, (het was al een uur of 2 en de markt zou tot een uur of 5 duren), is de markt al om een uur of één afgelopen, daar er een manifestatie is georganiseerd door de gay- scene. Een hele optocht van bont gekleurde van zowel mannen als vrouwen, die uit een groot deel van Australië hier vertegenwoordigd was. Maar niet te vergelijken, met wat wij in Nederland organiseren in Amsterdam, tijdens de gay- parade. Maar hebben wij dat weer, komen we voor een hele leuke kunstmarkt, zitten we opeens midden in een gay- optocht. Wel leuk om ff mee te maken. Het waaien is alleen maar erger geworden, en opeens voelde Els dat het erg koud werd. Vanuit zee, kwam er opeens een hele koude wind, we zaten net 5 min. toen het heel erg hard begon te regen. De manifestatie was daarna ook meteen afgelopen en wij waren blij dat we binnen zaten, om ff wat te gaan drinken. Na twee uur hadden we het wel gezien en waren opzoek gegaan naar de kroeg waar Co ons op heeft geattendeerd. 'Litlle Creatures", gevonden en we hebben daar heerlijk wat gedronken, gegeten en naar live muziek geluisterd. Wat een leuke tent is dit, maar Co, die in Perth is inderdaad leuker. Afijn, na een leuke middag te hebben gehad, gaan we wederom met de tram naar de camping, drinken nog een kopje koffie en kruipen weer vroeg onder de wol, we hebben inmiddels een deken gekocht voor 3 dollar bij een winkel van het Leger des Heils. Dachten dat die wel afdoende zou zijn. Helaas, hebben we het weer koud gehad. De volgende dag gaan we richting Perth, maar dat duurt nog heel lang voordat we er zijn, we gaan beginnen aan "The Great Ocean Route".

  Slaap lekker en tot....... E&E.

(De foto's volgen zsm.)