onze laaste week bij Co & Ed

Laatste week in Perth  

Margret River, meteen bij aankomst in het centrum van deze stad, komen weer vele herinneringen terug. Ondanks dat er toch veel veranderd en het centrum groter is geworden, blijft het er allemaal erg gezellig uitzien. Er zijn veel jonge mensen die deze stad bezoeken, waardoor het er heel levendig is. Al snel hebben we een plekje gevonden voor onze campervan en hebben bij de tourist information wat flyers en info bekeken, om te kijken wat er allemaal te doen en te zien is in en om Margret River. Eerst maar even een kop cappuccino en rustig om ons heen kijken. We vinden wederom een "Dome-cafe" en onder een genot van een ice-coffee en cappuccino , nemen we de plannen door voor de aankomende dagen. We besluiten een dag of 3 hier te blijven, naar het Leeuwin estate te gaan en evt. de bierbrouwerij te bezoeken waar Co en Ed zijn geweest. Verder hebben wij niet zoveel plannen, omdat we toch een beetje aan het afscheid nemen zijn van Australië, ondanks dat we nog een dikke week hebben. We besluiten om vanavond niet te koken en gaan in een café/ kroeg/ bar/ bistro, "fish and chips", te gaan eten. Soms dus erg makkelijk en het is ook nog eens gezellig. Wij zijn er rond 5 uur in de middag en we missen net een live concert, die door een local band is gegeven in het bar gedeelte. Het is er gezellig druk, daar veel mensen na het shoppen, of na het werk effe langs komen om op het terras een drankje of wat te eten nemen. Grappig wat er allemaal voor verschillende mensen rond lopen; mensen in nette kleren, (shirt, lange broek en stropdas),  in werkkleding; (van die oranje of gele reflecterende shirts met schoenen met stalen neuzen), van die, net iets te, opgedirkte dames met een glaasje bubbels, (altijd iets te luidruchtig aanwezig), maar het overgrote deel van de mensen dragen een T-shirt, korte broek en flip flops, (slippers). Waaronder wij dus ook, we voelen ons hele maal op ons gemak en thuis. Na een paar uurtjes houden we het voor gezien en gaan terug naar de campervan, we nemen nog een duik in het zwembad om effe lekker op te frissen en na een kop koffie, besluiten we dat het wel welletjes is geweest, zo'n warme dag is toch wel slopend voor wat je allemaal wil gaan doen.  

Na een onrustige nacht, worden we toch een beetje gebroken wakker. Het ruikt vreemd in de lucht en als we de schuifdeur open doen, ziet het er wat heiig uit en het ruikt als of je voor een openhaard zit, m.a.w, verder in het zuiden is er een enorme bosbrand aan de gang, waar je hier, (en later horen we van Co, zelfs in Perth), heel veel last hebt van de rook en de brand lucht. Wel een beetje een angstig idee vind ik. We kregen dan ook van Co een sms-je, dat we voorzichtig moesten zijn, als we verder zuidwaarts zouden gaan. We waren het niet van plan, maar toch maakt het allemaal wel een beetje "unheimlich".   We gaan op  weg naar het Leeuwin Estate, waar we een aantal jaren geleden ook zijn geweest en daar heerlijk hebben gelunched. Ook dit keer hebben we uitstekend gegeten en gedronken, ja, de wijnen smaken bijzonder goed en nemen daarom ook een paar flesjes mee, om die later bij Co en Ed, soldaat te maken. Tegen een uur of 2, vertrekken we weer en gaan wederom even naar het zwembad, na al dat lekkers, duizelt het wel een beetje.

De vermoeidheid slaat een beetje toe en we besluiten lekker bij de campervan te blijven en daar ons potje te koken, niet moeilijk doen, bij dit warme weer hebben we eigenlijk alleen maar zin in wat groenten en een stukje vlees, meer dan genoeg. Na de koffie, (hoe nederlands),  nemen we nog wat te drinken en we hebben beiden het zelfde idee, eigenlijk zijn we het rijden een beetje zat, we hebben heel veel dingen gezien en gedaan en willen er dan ook maar een punt aan breien, en nu echt naar Co en Ed te gaan. We waren van plan om eerst donderdag naar hen toe te gaan, dus gebeld of we niet eerder terecht bij hun konden, wat geen probleem was. Dus de volgende morgen, alles ingepakt en rustig richting Perth gereden. Het is een beetje dubbel, we keken erg uit naar het weerzien met Co, Ed en de kinderen, maar aan de andere kant betekent dat ook, dat het einde van onze reis, met rasse schreden naderbij komt. Afijn, we wisten dat er ook een einde zou komen  aan deze trip, maar het weerzien met de fam. maakt het wat draagbaarder.   Na een paar uur gereden te hebben, draaien we bij hen 't plaatsje op, waarop dat moment Femke en Annika naar buiten komen gerend en ons hartelijk begroeten. Bezweet en plakkerig, laden we de spullen uit en gaan ons douchen, ondertussen komt Ed ook thuis en niet lang daarna heffen we het glas en komt er een definitief einde van onze trip; Tasmanië, via Melbourne naar Adelaide, de Nullabor met als eind bestemming Perth. We hebben ontzettend veel gezien, ervaringen opgedaan en mensen leren kennen. Genoten van vergezichten, stranden en zeeën, bossen en regen wouden. De vele dieren die Australië  en Tasmanië  rijk zijn, maar (in de meeste gevallen), de vriendelijkheid, openheid en de gastvrijheid van de Australiërs raakt ons wederom diep.   Co heeft speciaal, omdat wij dan nog in Australië zijn, haar verjaardags feest en het feit dat ze nu 10 jaar in Australië  leeft en woont, vervroegd gegeven, zodat wij het ook mee konden vieren en genieten. Ze had ongeveer 40 mensen uitgenodigd, die allen wat te betekenen hadden en hebben  in die afgelopen jaren. Australiërs, Nederlanders, mensen die ze via haar werk heeft leren kennen en de Nederlanders die net als Co, ook voor een langere tijd in Australië zijn komen wonen. Het was een zeer geslaagd feest, waar wij weer nieuwe mensen hebben ontmoet en vrienden mee zijn geworden.

Het is erg laat geworden en de volgende ochtend, eigenlijk 5 uur later, (de zon brande er weer lusrig op los), zaten we allemaal een beetje heel veel brak, dom voor ons uit te kijken. Verder kwam er niet veel uit onze handen.   We doen de laatste dagen niet veel meer, dan wat kleine uitstapjes naar city centrum Perth of naar Fremantle, waar je leuke kleine winkeltjes hebt en terrasjes, waar we nog effe weg meimeren over de afgelopen 7 weken. Co en Ed moeten weer gewoon werken en de kinderen gaan naar school.
Alles draait weer als of er niets is veranderd, alleen dat wij hier nog zijn, maakt het een beetje een vreemd plaatje.

Wij zitten achter het huis en genieten van een kopje koffie, in het huis van Co en Ed in Perth, Australië. Het voelt zo gewoon, als of we om de hoek wonen en effe een bakkie doen. We hebben nog één avond samen, morgen avond vertrekken we weer naar Hongkong en zijn dan met een tussen stop op vrijdag weer in nederland.

Het is dan ook goed geweest, wij willen dan ook een ieder danken voor alle reacties, waar we elke keer nieuwsgierig naar uit keken, als we weer een verhaaltje op de site hadden gezet.  

We hopen dat we op deze manier, een indruk hebben kunnen weergeven, hoe mooi Australië en Tasmanië, kan zijn. We hebben geprobeerd jullie mee te nemen naar de mooie plekjes en via onze ogen jullie het gevoel te geven dat je er bij bent. Het enige wat je mist is de geur en het geluid, dat maakt alles compleet.  

Nogmaals dank en wie weet, is er weer een vervolg hierop. Heel veel liefs van deze kant van de aarde en tot ziens...

. Els & Eugène. 28 februari 2012.