Coober Pedy 2
Door: Els en Eugene
Blijf op de hoogte en volg Eugène & Els
05 April 2016 | Australië, Coober Pedy
Erg warm....
Coober pedy 2.
Wat een aparte mijn stad, in deze stad werd en word nog steeds opaal gewonnen, een beetje surieel als je de stad al naderd, bergen met stenen, rotsen uitgehouwen met daarin woningen, van mensen.
Ze hebben zelfs hotels, kerken en winkels in en onder de grond uitgehouwen. Heel fascinerend en helemaal niet wat ik eigenlijk had verwacht. Els had een B&B geregeld, maar we hebben eerst wat bezienswaardigheden bezocht. Zo zijn we eerst naar een kerk gereden, die helemaal uitgehouwen was in een rots, uitleg gekregen hoe het e.e.a. is ontstaan en waarom de mensen hier zo leven. Daarna zijn we naar het huis van Fay gereden, waar we een rondleiding kregen en mochten we alle kamers bezichtigen en fotograferen, wij zouden daar best kunnen wonen, wat Is het daar stil en we konden ons voorstellen hoe donker het zou zijn.
Daarna zijn we nog naar iemand geweest die een kangeroe weeshuis heeft, Els wilde er graag naar toe, dus....
Ze wilde graag de jonge "joey's", zien. Nou, she was lucky, een kleintje van 6 maanden, daar werd ze door vermurmd,
de aaahhh's en de ooohhh's, waren niet van de lucht, het was ook wel heel erg aandoenlijk.
Vervolgens zijn we naar "Tom working Opal mine", gereden om onder de grond te gaan en kijken, hoe ze opaal delven, we mochten zelf ook boren en naar stukjes zoeken, erg leuk, je ziet er meteen niet meer uit daarna, maar het is wel heel erg leuk om te doen, en dan die "glinster oogjes", van Els......
En dan eindelijk naar de B&B om daar de nacht door te brengen, wat een heerlijkheid en wat een verrassing, zo schoon en netjes, je waand jezelf in een 4 sterren hotel, met alles erop en eraan. Luxe badkamer, woonkamer een grote keuken, met wederom alles er op en er aan. Echt geweldig.
Ook nog kennis gemaakt met een stel met twee kinderen uit Canberra en tot laat, (22:00 uur) verhalen uitgewisseld.
De volgende morgen vertrokken we vroeg, weer richting William Creek, daar we anders een heel stuk van de Oodnadatta track zouden overslaan, dus weer 166km terug en twaalf kilometer voor Williams Creek de afslag naar het plaatsje Oodnadatta via de Oodnadatta track. Meteen na deze afslag hadden we het idee, dat de weg anders was dan de wegen die we hiervoor hadden gereden. Meteen wat ruiger en natter, er was veel meer water dan we hadden verwacht. Na een aantal kilometers, zagen we wat water en modder op de weg, ik wilde even kijken of de modder niet opgedroogd was......niet doen, meteen de hele onderkant onder de rode blubber en schoof en gleed alle kanten op, rustig achteruit en voorzichtig doorrijden. Weer een ervaring rijker.
Ook het rijden op deze wegen van zand, modder en kiezels, vergt toch veel van je concentratie en inschattings vermogen, kuilen, hele geulen over de breedte van de weg, mul zand en diepe sporen van andere weg gebruikers waar je niet in terecht wilt komen. Ik moet zeggen, het gaat ons beiden prima af, buiten dat we opeens vast zaten in het mulle zand, waar Els niet blij mee was, foutje, bedankt, en nu??? Niet voor niets een 4x4 gekozen, deze aangezet en met een beetje gas, achteruit.......Super auto, in 1 keer eruit. Gelukkig maar.
Ach zo maak je onderweg van alles mee.
Op een bepaald moment zagen we in de verte een aantal vogels in de lucht zweven, toen we dichterbij kwamen zagen we dat we een watertje moesten doorkruisen en ook dat het aantal vogels wel 30 á 40 waren. En allemaal roofvogels, die om beurten naar beneden doken, in het riviertje, om er vissen uit te vangen met hun klauwen, wat een schitterend gezicht, we hebben het op een filmpje vast kunnen leggen, tijdens het rijden.
Ongelooflijk, we hebben er een tijd naar zitten kijken en keken elkaar aan, zo, dit vergeten we nooit meer!!
Die dag verder niet zoveel meer ondernomen, dan gereden op de track naar een roadhouse, genaamd, "The Pink Roadhouse" en idd, alles is pink geschilderd aan de buitenkant. Onze slaap plaats was achter het Roadhouse, niet echt dat je denkt, 2 sterren, het was meer -4 sterren, water was niet te drinken, een gelig iets uit de kraan, met een apart geurtje, de keuken, een bij elkaar getimmerd zooitje, waar een soort bbq in stond, daar wil je geen vlees op bakken, weet je zeker dat je iets op loopt, waar je de rest van de vakantie van zult hebben.
Afijn, het was voor èèn nachtje, dat moet wel kunnen.
Volgende ochtend vroeg opgestaan, spullen inpakken en ontbeten in het Roadhouse, scrambled eggs met toast. daarna meteen doorgereden om de rest van de Oodnadatta track af te maken.
Het was een hele mooie track, met vele gezichten, mooie avonturen, desolate ver en wijdze gezichten, we zijn heel blij dat we deze track gereden hebben.
Onze eind betemming en het einde van de Oodnadatta track was het plaatsje Marla voor die dag.
We zijn ook daar naar een Roadhouse house gereden en wel die van Marla, deze had daar integen, wel goede faciliteiten en daar hebben ons getrakteerd op een lekker diner. Heerlijk alle stof, inwendig en uitwendig weggespoeld. We hebben daar ook onze eerste kennismaking met een python gehad, alleen was het van iemand die daar als gast was, een zes maanden oude, albino, python.
We zijn vroeg onder de lakens gekropen, heerlijk geslapen, bijtijds opgestaan om op tijd te vertrekken uit Marla richting Alice Springs. Een tocht van over de 450 km, over het asfalt, even geen rode stof in oren, neus en mond.
Niet weer de hele inhoud van de auto uitsoppen.
Alice Spring, here we come........
Coober pedy 2.
Wat een aparte mijn stad, in deze stad werd en word nog steeds opaal gewonnen, een beetje surieel als je de stad al naderd, bergen met stenen, rotsen uitgehouwen met daarin woningen, van mensen.
Ze hebben zelfs hotels, kerken en winkels in en onder de grond uitgehouwen. Heel fascinerend en helemaal niet wat ik eigenlijk had verwacht. Els had een B&B geregeld, maar we hebben eerst wat bezienswaardigheden bezocht. Zo zijn we eerst naar een kerk gereden, die helemaal uitgehouwen was in een rots, uitleg gekregen hoe het e.e.a. is ontstaan en waarom de mensen hier zo leven. Daarna zijn we naar het huis van Fay gereden, waar we een rondleiding kregen en mochten we alle kamers bezichtigen en fotograferen, wij zouden daar best kunnen wonen, wat Is het daar stil en we konden ons voorstellen hoe donker het zou zijn.
Daarna zijn we nog naar iemand geweest die een kangeroe weeshuis heeft, Els wilde er graag naar toe, dus....
Ze wilde graag de jonge "joey's", zien. Nou, she was lucky, een kleintje van 6 maanden, daar werd ze door vermurmd,
de aaahhh's en de ooohhh's, waren niet van de lucht, het was ook wel heel erg aandoenlijk.
Vervolgens zijn we naar "Tom working Opal mine", gereden om onder de grond te gaan en kijken, hoe ze opaal delven, we mochten zelf ook boren en naar stukjes zoeken, erg leuk, je ziet er meteen niet meer uit daarna, maar het is wel heel erg leuk om te doen, en dan die "glinster oogjes", van Els......
En dan eindelijk naar de B&B om daar de nacht door te brengen, wat een heerlijkheid en wat een verrassing, zo schoon en netjes, je waand jezelf in een 4 sterren hotel, met alles erop en eraan. Luxe badkamer, woonkamer een grote keuken, met wederom alles er op en er aan. Echt geweldig.
Ook nog kennis gemaakt met een stel met twee kinderen uit Canberra en tot laat, (22:00 uur) verhalen uitgewisseld.
De volgende morgen vertrokken we vroeg, weer richting William Creek, daar we anders een heel stuk van de Oodnadatta track zouden overslaan, dus weer 166km terug en twaalf kilometer voor Williams Creek de afslag naar het plaatsje Oodnadatta via de Oodnadatta track. Meteen na deze afslag hadden we het idee, dat de weg anders was dan de wegen die we hiervoor hadden gereden. Meteen wat ruiger en natter, er was veel meer water dan we hadden verwacht. Na een aantal kilometers, zagen we wat water en modder op de weg, ik wilde even kijken of de modder niet opgedroogd was......niet doen, meteen de hele onderkant onder de rode blubber en schoof en gleed alle kanten op, rustig achteruit en voorzichtig doorrijden. Weer een ervaring rijker.
Ook het rijden op deze wegen van zand, modder en kiezels, vergt toch veel van je concentratie en inschattings vermogen, kuilen, hele geulen over de breedte van de weg, mul zand en diepe sporen van andere weg gebruikers waar je niet in terecht wilt komen. Ik moet zeggen, het gaat ons beiden prima af, buiten dat we opeens vast zaten in het mulle zand, waar Els niet blij mee was, foutje, bedankt, en nu??? Niet voor niets een 4x4 gekozen, deze aangezet en met een beetje gas, achteruit.......Super auto, in 1 keer eruit. Gelukkig maar.
Ach zo maak je onderweg van alles mee.
Op een bepaald moment zagen we in de verte een aantal vogels in de lucht zweven, toen we dichterbij kwamen zagen we dat we een watertje moesten doorkruisen en ook dat het aantal vogels wel 30 á 40 waren. En allemaal roofvogels, die om beurten naar beneden doken, in het riviertje, om er vissen uit te vangen met hun klauwen, wat een schitterend gezicht, we hebben het op een filmpje vast kunnen leggen, tijdens het rijden.
Ongelooflijk, we hebben er een tijd naar zitten kijken en keken elkaar aan, zo, dit vergeten we nooit meer!!
Die dag verder niet zoveel meer ondernomen, dan gereden op de track naar een roadhouse, genaamd, "The Pink Roadhouse" en idd, alles is pink geschilderd aan de buitenkant. Onze slaap plaats was achter het Roadhouse, niet echt dat je denkt, 2 sterren, het was meer -4 sterren, water was niet te drinken, een gelig iets uit de kraan, met een apart geurtje, de keuken, een bij elkaar getimmerd zooitje, waar een soort bbq in stond, daar wil je geen vlees op bakken, weet je zeker dat je iets op loopt, waar je de rest van de vakantie van zult hebben.
Afijn, het was voor èèn nachtje, dat moet wel kunnen.
Volgende ochtend vroeg opgestaan, spullen inpakken en ontbeten in het Roadhouse, scrambled eggs met toast. daarna meteen doorgereden om de rest van de Oodnadatta track af te maken.
Het was een hele mooie track, met vele gezichten, mooie avonturen, desolate ver en wijdze gezichten, we zijn heel blij dat we deze track gereden hebben.
Onze eind betemming en het einde van de Oodnadatta track was het plaatsje Marla voor die dag.
We zijn ook daar naar een Roadhouse house gereden en wel die van Marla, deze had daar integen, wel goede faciliteiten en daar hebben ons getrakteerd op een lekker diner. Heerlijk alle stof, inwendig en uitwendig weggespoeld. We hebben daar ook onze eerste kennismaking met een python gehad, alleen was het van iemand die daar als gast was, een zes maanden oude, albino, python.
We zijn vroeg onder de lakens gekropen, heerlijk geslapen, bijtijds opgestaan om op tijd te vertrekken uit Marla richting Alice Springs. Een tocht van over de 450 km, over het asfalt, even geen rode stof in oren, neus en mond.
Niet weer de hele inhoud van de auto uitsoppen.
Alice Spring, here we come........
-
05 April 2016 - 10:59
Menno:
Wat een schitterende verhalen en beelden weer. -
05 April 2016 - 11:37
Lucia:
Wat een heerlijk verhaal weer... Kan het me helemaal levendig voorstellen.
Je moet volgens mij geen pech onderweg krijgen op dat soort wegen want het ziet er echt heel verlaten uit...
Leuke foto's en heel bijzonder al die uitgehouwen gebouwen etc.
Ik zie dat Els ook al lekkere rode wangetjes heeft!!
Ga nog maar lekker door met dat volop genieten van dit avontuur, want dat stralen jullie uit!
Dikke knuffel voor jullie!
Liefs, Lucia -
05 April 2016 - 13:10
Mieke:
hé lieverds, dank voor de verjaardagswensen.
Mensen wat een herinneringen komen weer boven met jullie verslagen en fotos geweldig. maar ik heb nooit water in 'the red center' gezien! Blijf lekker genieten samen! liefs mieke -
05 April 2016 - 16:00
Tineke Baeten:
Beste mensen wat hebben jullie toch een avontuurlijk leven, geniet er maar heel veel van,Groetjes Tineke
-
06 April 2016 - 13:39
Lisette (Diak):
Wat een heerlijke verhalen en wat gaaf om zo toch een beetje met jullie mee te reizen! Liefs Lisette -
07 April 2016 - 11:59
Joke:
Lieve Els en Eug, wat een avonturen en altijd een feestje om te kezen... Genieten samen -
07 April 2016 - 15:14
Mariettevan Den Dungen:
Ja dat is nu echt een auto die je niet in Nederland nodig hebt ,behalve als je landelijke ruiter bent wij hebben heel wat vast gezeten ,maar ja wat wil je met eenRenault 12,was ook maar een autotje met die grote trailer er achter!!!!! Henkie heeft voor verandering de griep dus alles is weer voor mij ,verder ben ik met het druppelen begonnen dus de operatie komt naderbij:bibber bibber!Dat verhaal over die opalen kwam me bekend voor hebben we eens uitgebreid op de tv gezien Erg interressant!!!!Jullie tweede kaart is aan gekomen heeft er lekker lang over gedaan,geeft niks toch erg leuk !Ben je met je verjaardag al weer bij Co en Ed of nog onderweg!!!! LIeve lieden ik moet naar de garage met de auto de schuifdeur wil met geen paard meer open,lekker lastig! Weer veel plezier en geniet ze! Liefs van Mariette en Henk -
10 April 2016 - 12:12
Ria Van Der Meij:
Wat is het genieten ook voor ons van jullie mooie verhalen en foto's!!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
