Arkaroola Australië

Mount Remarkeble

Woensdag 16-03-2016
Onze eerste echte off the road trip.

Tja, het gaat er echt van komen, temperatuur was prima, iets te warm en het was eigenlijk vroeg op de dag. Dus het zou nog wel een aantal graden hoger worden. Vroeg....voor Australische begrippen, veel te laat. Eigenlijk is dat ook wel zo, maar we zijn nog niet helemaal in het ritme gekomen....komt nog wel.
Afijn, opweg naar Mount Remarkable, groot deels off track. Auto nagekeken of alles in orde is en rijden met die "banaan". We rijden het national park op en komen bij de ingang waar we voor de entree moeten betalen, geen probleem, alleen we moeten het online betalen, lekker, geen WiFi in de buurt, in de verste verte niet, het is maar 10 dollar, dus we besluiten door te rijden en het er op te wagen, we willen heus wel betalen en als we een ranger tegen komen, dan leggen we het wel uit. We rijden eerst op een, aan de kant geschoven rotsen, grind weg, wat nog wel goed te doen is, al gauw veranderd het terrein van grind, keien naar rotsblokken, naar veel rotsblokken en merken we dat het ook wat glooiender en steiler gaat worden, veel steiler. Het naar boven rijden gaat steeds moeilijker en glijden en slippen alle kanten op. Ik kijk in de spiegels en zie dat we veel stof op werpen en eigenlijk niet zoveel opschieten,  goh, laten we de voorwielen op "lock", stand zetten en dat we de auto ook op vier wiel aandrijving schakelen, zou dat helpen? Nadat we dat allemaal gedaan hebben, gaan we als de brandweer, wat een sterke auto, we kijken elkaar aan en zijn echt onder de indruk dat deze auto, zonder moeite trekt hij ons 15% tot 20% forse heuvels naar boven, oké,  een klein beetje moeite. Het gaat voortdurend op en neer maar ongemerkt  stijgen we toch heel behoorlijk. Na ongeveer anderhalf uur, komen we op een splitsing van wegen en besluiten om de "battery trail", te gaan volgen, genietend van mooie vergezichten,  smalle wegen op een hotsend en klotsend heen en weer schuddend pad. We rijden op een soort bergrug en dalen iets af en komen een hek tegen die je zelf open en dicht moet doen, ter voorkoming dat dieren zomaar overal naar toe lopen. Els stapt uit om het hek open te doen, kijkt me aan en zegt, " er hangt een slot aan, all closed", geen mogelijkheid om erlangs, eronder of er boven langs te kunnen. Er valt ons niets anders te doen dan om te draaien en weer dat stuk terug rijden waar we op een splitsing stonden en de andere te weg nemen. Dus weer hots en klots terug, gelukkig is het maar tien minuten terug rijden, we nemen de afslag en maar hopen dat de de andere uitgang wel open is. Na ongeveer een klein kwartier komen we wederom een hek tegen en Els stapt uit en kijkt me door de vooruit aan.....nee hé, weer een ketting met een dik slot. Ongelooflijk wat te doen nu, helemaal terug naar het begin, ik heb daar helemaal geen zin in, we zijn onderweg niemand tegen gekomen en de temperatuur was inmiddels  al over de 30 graden opgelopen.
We kunnen het hek niet uit z'n scharnieren tillen, geen palen uitgraven,  dus wat nu.....
Ik heb wel een mes bij me, een alla crocodile dundee mes waar je alles mee kan doen, laat er ook een ijzer zaag op zitten,  dus ik stel voor om de ketting door te zagen en het er op te wagen. Het is inmiddels erg warm geworden en als je dan èèn schakel door moet zagen met een soort zakmes zaagje, kan je wel voorstellen dat we aardig wat tijd nodig hadden om het voor elkaar te krijgen, zo makkelijk is dat helemaal niet en als het alleen maar warmer gaat worden.....na een half uurtje en steeds gewisseld te hebben met het zagen, waren we er doorheen en nu open buigen en de schakel er doorheen halen. .....wat denk je.......niet dus, de schakels waren erg dik, niets open buigen, er zit niets anders op om nog een stuk er uit te zagen, of in iedergeval voor de helft, zodat we die wel open kunnen buigen. Ik kijk Els aan, zo gezegd zo gedaan, dacht ik....ik kijk met een wazige blik door de hitte, naar de auto en zeg tegen Els, oh nee niet dat ook nog......een complete  lekke band....de moed zakte ons even in de schoenen. Goed, eerst maar zagen en door het hek, dan zien we wel verder. Schakel voor de helft doorgezaagd en open gebogen. Het lukt ook nog, blij toe, na al dat gezwoegd. .. Nadat we eindelijk door het hek reden met een lekke band, hek gesloten, net of dat er niets aan de hand  was, de auto op een vlak stuk neergezet en de band gewisseld. Even kijken hoe dat ook alweer moest, maar het Is ons gelukt. Gelukkig hadden we nog genoeg lucht in die ene band om niet ergens op een steil stuk de band te moeten  verwisselen. Maar gelukkig is alles goed verlopen, ooit in een grijs verleden ook nog mijn automonteur diploma niet voor niets gehaald...
Weer een half uur verder. Alles weer Inpakken en op weg, na 10 min rijden we het park uit en rijden weer op een asfalt weg, allang weer blij weer normaal op een verharde weg te rijden.
Bij het er uitrijden van het park, zien we een bord staan dat aangeeft dat ivm een verhoogd brand gevaar in dit seizoen, het niet toegestaan  is om deze track te rijden.....bij de uitgang dus!!!!!!
Er stond niets in het begin van de track!  Maar, we hebben het gered..We reden het dorp Wilmington binnen, meteen op zoek naar een garage, om de "flat tire", te laten repareren, binnen een half uur was alles weer gefixed en hebben in Wilmington geslapen, om bij te komen van onze eerste ervaringen  "off track".
Vermoeid hebben we heerlijk geslapen om de volgende dag weer door te reizen....op naar het volgende avontuur.

E&E