Perth

Warm, heerlijk welkom.

Eindelijk aan gekomen in Perth, na een hele lange, vervelende wachttijd op de luchthaven van Kuala Lumpur. Zoals gezegd hadden we de tussenstop van enkele dagen gepland in Kuala Lumpur, om zo de evt, jetlag te omzeilen.
Nou ging dit niet helemaal van een leiendakje, na vier dagen de klamme deken van een indrukwekkende stad te moeten hebben ondergaan, waren we van plan onze vlucht voort te zetten met Air Asia, richting Perth, althans, dat was de bedoeling. Ware het niet, dat we, ruim op tijd, bij de incheckbalie van Air Asia stonden, om onze bagage alvast te laten inboeken. Een allervriendelijkste stewardes pakte onze paspoorten en reis gegevens aan en begon ons op te zoeken in haar computer. Al gauw bleek, dat ze ons niet kon vinden, ze heeft echt alles geprobeerd om ons te laten vertrekken, maar helaas, geen boarding ticket. Na drie kwartier kwamen we erachter, dat we het visum voor Australië waren vergeten aan te vragen, toeristen die langer dan een maand in Australië willen verblijven, moeten dit aanvragen, dus ook wij. Dit is onze zesde keer dat we deze kant op gaan, maar op èèn of andere manier, hebben we dit over het hoofd gezien, nou is dat ip niet zo'n probleem, We werden vriendelijk verwezen naar een plek waar we electronisch zo'n "eta", bescheiden voor ons tweeën konden aanvragen, duurt minimaal zo'n anderhalf uur, voordat je bericht terug krijgt met de toestemming om Australische grond te betreden, eerder krijg je ook geen boardingpass. Het terug krijgen van dat formulier, ging sneller dan we gedacht hadden en hebben het meteen uitgeprint en meegenomen naar de incheck balie. Helemaal blij kwamen we inmiddels bij een andere stewardes, daar we niet zoveel tijd meer hadden om intechekken, en lieten het papiertje zien......was niet goed, na veel gepraat moesten we naar de sevice balie, om te kijken of zij wat konden doen, helaas, er was niets aan te doen, we moesten met de volgende vlucht mee, daar de onze inmiddels gesloten was. Balen, flink balen, maar het was niet anders. We konden gelukkig op de luchthaven blijven waar we voor tien uur een kamer konden huren, met gebruik maken van de lounge ruimte, waar je ook kon eten en drinken, allemaal incluis. De kamer had een bed, eigen douche en toilet, zodat we niet in een vertrek hal op van die ongemakkelijke stoelen moesten hangen, tot dat we weg konden.

Afijn, na die tien uur, waren we fris en fruitig, zeer op tijd, wederom naar de incheck balie gelopen stonden we klaar met onze paspoorten, hup Els als eerste en zowaar alles in orde boarding pass in de pocket, toen ik, je raad het al....niet gevonden, We maakten nog een zuur grapje, maar echt......geen Heynneman bekend, ik kan je vertellen dat je het huilen nader dan het lachen staat, we wiste echt niet meer wat we moesten doen, weer naar de service balie doorverwezen en het probleem uitgelegd. We hadden nog tijd genoeg, dus wat ons nog rest, is om nogmaals zo'n eta bescheiden alleen voor mij aan te vragen en weer terug naar de incheckbalie tegen. Zo gezegd zo gedaan, ondertussen hadden we nog maar een klein uur, voordat we zouden vliegen. Wederom met een verse eta in de hand, wat ook weer tien minuten kost, terug naar de incheckbalie en met een brok in de keel stonden we onze beurt af te wachten, en........weer niet, niets bekend....ik moet je dan eerlijk zeggen, dan breekt het zweet je alle kanten uit, ik zag even geen opties meer.
Els was al een paar maal geknakt, dit kon ze niet meer aan.
Optie was dat we de eerst volgende vlucht zouden nemen, daar deze vlucht over 20 min. zou gaan vertrekken. Dat betekent, 24 uur later pas vertrekken en hopen dat mijn visum als nog op tijd binnen zou zijn.

Weer naar de service balie, waar we moedeloos en verdrietig, in een bijna verlaten hal achter nog èèn iemand aan moesten sluiten. We hadden geen zin om weer naar Kuala Lumpur te gaan en daarvoor èèn nacht een hotel te boeken. We stonden er amper, toen het meisje die ons de eerste keer had geholpen, naar ons toe kwam en verbaasd vroeg, of We nog steeds niet weg waren en waarom niet???? Het hele verhaal uitgelegd, ze vond het vervelend, dat ze ons wel wilde, ze was eigenlijk al klaar met haar werk en wilde net naar huis gaan. Ze heeft gebeld met de Australische instanties en het probleem uitgelegd, ze kwam terug met de mededeling dat we moesten wachten op bericht vanuit Australië, om een geldig visum voor mij te krijgen, onderwijl verstreek de tijd voor onze vlucht, We hadden nog tien min. over, toen zij met een brede grijns, samen met een collega van haar naar ons toe kwam, met......mijn boarding ticket. Helemaal, overgelukkig en 1000 maal dank, spoeden we ons naar de gate, die natuurlijk, aan de anderekant van de luchthaven bevond. Daar aangekomen, waren wij niet de laatsten en met een hele diepe zucht van verlichting, namen we plaats, niet naast elkaar, maar wat maakt dat dan uit.

Na vijf uur vliegen kwamen we eindelijk aan op de luchthaven van Perth, waar Co ons opwachtte en na een uurtje waren we bij haar thuis, alwaar Ed en de kinderen ons heel hartelijk begroeten. Heerlijk om ze allen weer terug te zien en onder een genot van een kleine versnapering, hebben we onze reiservaringen met hen gedeeld, nu wel een beetje om gelachen.
We zijn daarna meteen met ze naar het strand gegaan, waar de meisjes een training moesten doen, de èèn met een surfboard en de ander een eind zwemmen in zee. Erg leuk om te zien. Daarna zijn We naar huisgereden en hebben heerlijk, voor het eerst weer Australisch gebarbequed. Ik hield het niet lang uit die avond en lag om 20:00 uur in bed en heb 13 uur achter èèn geslapen, kennelijk had ik het nodig?

Het is inmiddels dinsdag en Co en Ed moeten werken, de meisjes moeten naar school. Els heeft ze naar school gebracht en haalt ze zometeen weer op.
Morgenvroeg vertrekken we naar Adelaide, waar We onze jeep 4x4 opgaan halen en voorbereidingen gaan treffen voor onze track, naar het noorden.
Vinden We heel erg spannend en heel erg leuk.
Dit onverwachtte avontuur op de luchthaven van Kuala Lumpur, zullen we snel vergeten, al die stress. Nu heerlijk genieten.

Later....E&E