Tasmanie II
Door: Els en Eugéne.
Blijf op de hoogte en volg Eugène & Els
25 Januari 2012 | Australië, Sydney
`s Morgens wakker worden en je realiseerd je op eens dat er iets niet klopt. Herkennen jullie dat gevoel dat je om je heen kijkt en denkt, hmmm, niet mijn slaapkamer??
Je probeert op je horloge te kijken, het schijnt allemaal zo vel door de gordijnen van onze.....campervan!!
07:30 uur en er verschijnt een grijns op m`n gezicht. Onze eerste dag in Tasmanie, in onze eigen campervan, Els slaapt nog, maak haar wakker, ook zij kijkt een beetje verbaasd om haar heen, maar ze begint ook te lachen. Ik kijk door de gordijnen, over strand, naar het weerspiegelen van "de zon", in het water, van het meer waar we aan staan. Met andere woorden, ons avontuur in Tasmanie is begonnen!!Nadat we ons gedouched hebben, pakken we onze ontbijt spullen en gaan naar de campkitchen en eten het ontbijt, wat bij ons de aankomende weken `s morgens op het menu staat.
Weet a Bix, vruchten yoghurt, koffie toast met kaas. Soms een eitje met bacon...Heerlijk zo met de zon in je gezicht de dag beginnen.
Els pakt de kaarten erbij en laat zien wat we allemaal gaan bezoeken. We hadden gister alle benodigde boodschappen gedaan, hakt er altijd fijntjes in als je alles weer voor het eerst moet kopen, zoals zout, peper, suiker enz enz.Nu dus naar Hobart, om daar rond te kijken en in het visitors centrum een pasje regelen voor alle nationale parken, een vereiste om daar binnen te mogen.
Daarna zijn we op advies van Tante Mariette, naar een museum gegaan die gewoon naast onze camping lag, op nog geen 200 mtr. Het heet "Moma"en ik moet tante Mariette zeker bedanken want het is een zeer mooi en interessant geheel. Het bestaat uit 3 etages, onder de grond, enorme imposante ruimtes met heel veel kunst. Het is nog maar een jaar open, maar nu al wereld wijd bekent.Wij waren zéér onder de indruk en al met al waren we zo`n 4 uur zoet.
Verder hebben zijn we naar Hobart centrum gegaan om lekker op een terrasje te gaan zitten, mensen kijken en verdere plannen uit te werken. Tegen een uur of zes, krijgen we trek en we besluiten om "fish and chips" te gaan eten in de haven, hadden toch al niet veel zin in koken. Het weer begon een beetje om te slaan en het werd snel koeler, (gewoon koud dus),hadden natuurlijk niet de goede kleding aan, (T-shirt, korte broek).We moesten erg lang wachten op onze maaltijd, of dat nou kwam, daar iedereen op het idee kwam om te eten of dat juist deze tent een zeer goede fish and chips verkocht, laat ik in het midden. Maar nadat we gegeten hadden, (en het was erg lekker),zijn we toch op een drafje richting de auto gehold, het was niet zo`n klein beetje koud geworden.Het was grauw en grijs geworden, we hebben nog een kop koffie gedronken in de camp-kitchen en besluiten in de camper nog wat te lezen en vallen weldra in slaap.
De dag weer met een lach begonnen, ontbeten en voordat we gaan, "insmeren en snel", daar de temp. snel oploopt.Goed, we rijden over de Hobart brug, richting Sorell, met als eind bestemming Port Arthur. Onderweg stoppen we bij een beroemd kanaal uit de jaren ....tig, naast dat het voor een sneller doorvaart moest zorgen, heeft het ook een beschermende functie, de beroemde Tasmaanse duivel, wordt op Tasmanie geplaagd door een snel verspreidende kanker soort. Door dit kanaal proberen ze de zieke dieren van de gezonde dieren te scheiden en met succes, ze hebben zelfs een groot fok centrum hier opgericht.
Onderweg naar Port Arthur nog leuke dingetjes bezocht en op de plaats van bestemming aangekomen meteen naar een camping gezocht. Het is erg druk en we konden met moeite nog een plekje regelen. Het blijft ons verbazen dat we onze spullen gewoon in de camp kitchen kunnen laten liggen, zonder dat iemand ze ook meeneemt.
De volgende dag, wilden we onze eerste track lopen, oorspronkelijk wilden we de "cape Hauy ", track lopen, maar deze was door onderhouds werkzaamheden, gesloten. Dan de "Waterfall Bay track", een walk in the park, voor geoefende lopers, lees goed geoefende lopers en dat zijn we bij verre niet!!Het was maar 10km en heen en weer zo`n drie en een half uur.duhhh, voor nogmaals geoefende lopers, wij hebben er in totaal bijna 6 uur over gedaan!!!
We hebben ons natuurlijk giga overschat, zes x naar boven, 8 x naar beneden en nogeens 5 x naar boven en benenden,via rots partijen, zandweggetjes, mans hoge varens en grind paden, voordat we op het retour punt waren aangeland.
Het was dus gewoon een survival tocht.
Ik hoorde Els,al lachend, in het begin nog zeggen;"Even wat anders als ons Pan bos".Na een half uur zwoegen kijk ik achterom, tegen een grijs gezicht, zwaar ademend en de wanhoop nabij zwoegende Els. "Panbos he Els???" Als blikken toen konden......enz.Eigenlijk wilde ze omkeren, maar ik hoorde de zee al, dus nog vijf minuutjes lopen zei ik tegen haar, nu opgeven is geen optie, we waren er bijna. En idd, de tocht werd beloond met een mooi uitzicht en nadat we gegeten hadden en flink waren bij gekomen, hebben we de terug tocht aanvaard, ging iets makkelijker, we waren blij dat we onze schoenen uit konden doen, daar de laatste 300 mtr over het strand was.
Die dag/ avond hebben we niet zoveel meer gedaan en hebben we genoten van een welverdiend biertje en een glas wijn. (x3). Ook het weer is behoorlijk omgeslagen, het regent en het zicht is niet ver.Temp. daalt ook snel en dan is het opeens heel anders.We slapen door deze tocht wel heel erg goed.
Tot later voor deel III
Liefs E&E
Je probeert op je horloge te kijken, het schijnt allemaal zo vel door de gordijnen van onze.....campervan!!
07:30 uur en er verschijnt een grijns op m`n gezicht. Onze eerste dag in Tasmanie, in onze eigen campervan, Els slaapt nog, maak haar wakker, ook zij kijkt een beetje verbaasd om haar heen, maar ze begint ook te lachen. Ik kijk door de gordijnen, over strand, naar het weerspiegelen van "de zon", in het water, van het meer waar we aan staan. Met andere woorden, ons avontuur in Tasmanie is begonnen!!Nadat we ons gedouched hebben, pakken we onze ontbijt spullen en gaan naar de campkitchen en eten het ontbijt, wat bij ons de aankomende weken `s morgens op het menu staat.
Weet a Bix, vruchten yoghurt, koffie toast met kaas. Soms een eitje met bacon...Heerlijk zo met de zon in je gezicht de dag beginnen.
Els pakt de kaarten erbij en laat zien wat we allemaal gaan bezoeken. We hadden gister alle benodigde boodschappen gedaan, hakt er altijd fijntjes in als je alles weer voor het eerst moet kopen, zoals zout, peper, suiker enz enz.Nu dus naar Hobart, om daar rond te kijken en in het visitors centrum een pasje regelen voor alle nationale parken, een vereiste om daar binnen te mogen.
Daarna zijn we op advies van Tante Mariette, naar een museum gegaan die gewoon naast onze camping lag, op nog geen 200 mtr. Het heet "Moma"en ik moet tante Mariette zeker bedanken want het is een zeer mooi en interessant geheel. Het bestaat uit 3 etages, onder de grond, enorme imposante ruimtes met heel veel kunst. Het is nog maar een jaar open, maar nu al wereld wijd bekent.Wij waren zéér onder de indruk en al met al waren we zo`n 4 uur zoet.
Verder hebben zijn we naar Hobart centrum gegaan om lekker op een terrasje te gaan zitten, mensen kijken en verdere plannen uit te werken. Tegen een uur of zes, krijgen we trek en we besluiten om "fish and chips" te gaan eten in de haven, hadden toch al niet veel zin in koken. Het weer begon een beetje om te slaan en het werd snel koeler, (gewoon koud dus),hadden natuurlijk niet de goede kleding aan, (T-shirt, korte broek).We moesten erg lang wachten op onze maaltijd, of dat nou kwam, daar iedereen op het idee kwam om te eten of dat juist deze tent een zeer goede fish and chips verkocht, laat ik in het midden. Maar nadat we gegeten hadden, (en het was erg lekker),zijn we toch op een drafje richting de auto gehold, het was niet zo`n klein beetje koud geworden.Het was grauw en grijs geworden, we hebben nog een kop koffie gedronken in de camp-kitchen en besluiten in de camper nog wat te lezen en vallen weldra in slaap.
De dag weer met een lach begonnen, ontbeten en voordat we gaan, "insmeren en snel", daar de temp. snel oploopt.Goed, we rijden over de Hobart brug, richting Sorell, met als eind bestemming Port Arthur. Onderweg stoppen we bij een beroemd kanaal uit de jaren ....tig, naast dat het voor een sneller doorvaart moest zorgen, heeft het ook een beschermende functie, de beroemde Tasmaanse duivel, wordt op Tasmanie geplaagd door een snel verspreidende kanker soort. Door dit kanaal proberen ze de zieke dieren van de gezonde dieren te scheiden en met succes, ze hebben zelfs een groot fok centrum hier opgericht.
Onderweg naar Port Arthur nog leuke dingetjes bezocht en op de plaats van bestemming aangekomen meteen naar een camping gezocht. Het is erg druk en we konden met moeite nog een plekje regelen. Het blijft ons verbazen dat we onze spullen gewoon in de camp kitchen kunnen laten liggen, zonder dat iemand ze ook meeneemt.
De volgende dag, wilden we onze eerste track lopen, oorspronkelijk wilden we de "cape Hauy ", track lopen, maar deze was door onderhouds werkzaamheden, gesloten. Dan de "Waterfall Bay track", een walk in the park, voor geoefende lopers, lees goed geoefende lopers en dat zijn we bij verre niet!!Het was maar 10km en heen en weer zo`n drie en een half uur.duhhh, voor nogmaals geoefende lopers, wij hebben er in totaal bijna 6 uur over gedaan!!!
We hebben ons natuurlijk giga overschat, zes x naar boven, 8 x naar beneden en nogeens 5 x naar boven en benenden,via rots partijen, zandweggetjes, mans hoge varens en grind paden, voordat we op het retour punt waren aangeland.
Het was dus gewoon een survival tocht.
Ik hoorde Els,al lachend, in het begin nog zeggen;"Even wat anders als ons Pan bos".Na een half uur zwoegen kijk ik achterom, tegen een grijs gezicht, zwaar ademend en de wanhoop nabij zwoegende Els. "Panbos he Els???" Als blikken toen konden......enz.Eigenlijk wilde ze omkeren, maar ik hoorde de zee al, dus nog vijf minuutjes lopen zei ik tegen haar, nu opgeven is geen optie, we waren er bijna. En idd, de tocht werd beloond met een mooi uitzicht en nadat we gegeten hadden en flink waren bij gekomen, hebben we de terug tocht aanvaard, ging iets makkelijker, we waren blij dat we onze schoenen uit konden doen, daar de laatste 300 mtr over het strand was.
Die dag/ avond hebben we niet zoveel meer gedaan en hebben we genoten van een welverdiend biertje en een glas wijn. (x3). Ook het weer is behoorlijk omgeslagen, het regent en het zicht is niet ver.Temp. daalt ook snel en dan is het opeens heel anders.We slapen door deze tocht wel heel erg goed.
Tot later voor deel III
Liefs E&E
-
25 Januari 2012 - 06:59
Yvonne:
Hoop dat jullie nog heel veel gezonde duiveltjes tegenkomen!!
En heel veel ochtenden met een lach op je gezicht wakker worden.
Ook al heb je de dag ervoor een stukkie gelopen.
Liefs Yvonne -
25 Januari 2012 - 07:57
Marion:
Ik zie foto's van uitgeputte zwoegende mensen, maarre lijkt wel erg veel op het Panbos hoor.
Hou die glimlach vast!
Liefs -
25 Januari 2012 - 08:13
Daphne:
Wat blijft het toch fijn om jullie te volgen, gelukkig hoefde ik niet mee te wandelen ( met die zwabberbenen van mij haha).
En wat een schatje dat Tasmaanse duiveltje.
Blijf lekker genieten van al het moois.
Liefs Cees en Daphne -
25 Januari 2012 - 18:14
Joke:
Jongens, dit soort tochten herken ik. Met momenten vol wanhoop, red ik het nog wel naar huis???
Maar ook dit hebben jullie gered, jullie kunnen trots zijn op jezelf!
En wat een schatje dat duiveltje.
Met een glimlach vanuit het koude Nederland groet ik jullie.
liefs, Joke xx -
25 Januari 2012 - 18:40
Martien:
hoi!
hoe komt zo'n leuk beestje aan de naam duiveltje,hij eet waarschijnlijk ook nog alleen vruchten.
wat een verhaal over jullie wandeling.
veel plezier verder,maar dat lukt prima lees ik.
liefs en groetjes,martien -
25 Januari 2012 - 20:27
Linette:
Oeps, ik heb net een reactie geplaatst bij een van jullie eerste verslagen.... ga maar even zoeken, hoor.
Doei!!
Linette
xx
ps: ziet er ook weer prachtig uit, zeg, Tasmanie! -
26 Januari 2012 - 15:25
Meyke:
Woorden schieten te kort van zo veel moois! -
27 Januari 2012 - 10:27
Hanneke Smolders:
Heerlijk om jullie verhalen te lezen! Een klein beetje jaloers.... ;-) -
27 Januari 2012 - 15:43
Petra:
prachtige fotos en een heel leuk campertje.Zeker zeer idyllische wakker worden.Voor mij zijn jullie echte bikkels na al die inspanning.Ga zo door -
27 Januari 2012 - 16:01
Hallo Els En Eugene,:
Wat heerlijk dat jullie zo genieten. Hier heb ik je al jaren over gehoord! Ik wens jullie een prachtige reis, dat zo te lezen al aan het lukken is.
Veel liefs en groeten,
Jolanda(stmn) -
28 Januari 2012 - 13:26
Moeders:
Ik wordt al moe van het kijken naar al die klimpartijen, maar jullie zijn nog jong!!!!!en dan wil je eens wat---geen medelijden dus---en fijn doorgaan. Het uitrusten daarna is dan dubbel fijn.
Weer prachtige beelden wij genieten er van mee . Kus C en C. -
28 Januari 2012 - 22:11
Ria Vd Meij:
Wat zijn jullie weer aan het genieten, wat een prachtige reis weer!!! Ik geniet in ieder geval van jullie prachtige foto's.
liefs Ria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
